ای ساربان آهسته ران

ای ساربان! آهسته ران، کز دیده دریا می رود                   

 

 

از شهر زهرا نیمه شب، فرزند زهرا می رود

 

 

منزل به منزل کاروان، گردیده در صحرا روان                    

 

 

با ناله و آه و فغان، تنهای تنها می رود

 

 

ریحانه ی «خیر البشر»، کرده سوی جانان سفر

 

 

یا آن که موسایی دگر، در طور سینا می رود

 

 

قلب سکینه مشتعل، اشکش به رخ، خونش به دل

 

 

با دیده ی دریایی اش، دنبال سقّا می رود

 

 

اصغر ز دامان رباب، پر می زند بر دوش باب

 

 

با شوق پیکان بلا، همراه بابا می رود

 

 

لیلا! جوانت را ببین، با رفتن آن نازنین

 

 

گویی محمد بر زمین، از عرش اعلا می رود

 

 

ریحانه ی باغ حسن، پوشیده بر قامت کفن

 

 

تا شوید از خون پیرهن، با شور و غوغا می رود

 

 

آید ز  صحرا زمزمه، خون ریزد از چشم همه

 

 

سقای آل فاطمه، عطشان به دریا می رود

 

 

ای آسمان! اختر فشان، بنگر برای بذل جان

 

 

ماه بنی هاشم روان، با ماه لیلا می رود

 

 

زینب شده محمل نشین، با ناله های آتشین

 

 

منزل به منزل کو به کو، صحرا به صحرا می رود

 

 

مرغ دل «میثم» روان، گردیده با این کاروان

 

 

داده ز کف تاب و توان، همراه مولا می رود

 

 

غلامرضا سازگار

باز باران

باز باران

 

باز باران با ترانه 

 

مي خورد بر بام خانه 

 

يادم آيد كربلا را

 

دشت پر شور و نوا را

 

گردش يك روز غمگين

 

گرم و خونين

 

لرزش طفلان نالان

 

زير تيغ و نيزه ها را

*

باز باران با صداي گريه هاي كودكانه

 

از فراز گونه هاي زرد و عطشان

 

با گهرهاي فراوان

 

مي چكد از چشم طفلان پريشان

 

پشت نخلستان نشسته

 

رود پر پيچ و خمي در حسرت لب‌هاي ساقي

 

چشم در چشمان هم آرام و سنگين

 

مي چكد آهسته از چشمان سقا

 

بر لب اين رود پيچان

 

باز باران

*

باز باران با ترانه

 

آيد از چشمان مردي خسته جان

 

هيهات بر لب

 

از عطش در تاب و در تب

 

نرم نرمك مي چكد اين قطره ها ، روي لبِ

 

شش ماهه طفلي   رو به پايان

 

مرد محزون

 

دست پر خون مي فشاند

 

از گلوي نازك شش ماهه

 

بر لب هاي خشكِ آسمان ، با چشم گريان

 

باز باران

 

*

 

باز هم اينجا عطش

 

آتش ،  شراره ،   جسمها

 

افتاده بي سر ،  پاره پاره

 

مي چكد از گوشها ، باران خون و كودكانْ بي گوشواره

 

شعله در دامان و در پا مي خلد خار مغيلان

 

وندرين تفتيده دشت و سينه ها برپاست طوفان

 

دستها آماده شلاق و سيلي

 

چهره ها از بارش شلاق‌ها گرديده نیلی

 

دراين صحراي سوزان

 

مي دود طفلي سه ساله  

 

پر زناله 

 

پاي خسته

 

دلشكسته

 

روبرو بر نيزه ها ، خورشيد تابان

 

مي چكد از نوك سرخ نيزه ها

 

بر خاك سوزان

 

باز باران باز باران  

 

*

قطره قطره مي چكد از چوب محمل

 

خاك‌هاي چادر زينب به آرامي شود گل

 

مي رود اين كاروان منزل به منزل

 

مي شود از هر طرف اين كاروان هم  سنگ باران

 

آري آري  

 

باز سنگ و باز باران

 

آري آري

 

تا نگيرد شعله ها در دل زبانه

 

تا نگيرد دامن طفلان محزون را نشانه

 

تا نبيند كودكي لب تشنه اينجا اشك ساقي

 

بر فراز خيمه برگونه ها

 

بر مشك ساقي 

 

كاش مي باريد باران.

 

علي اصغر كوهكن

غدير در شعر ناصر خسرو 4

امتت را چون نبینی بر چه سانند؟ ای رسول

 

بیشتر جز مر ستوران را نمانند، ای رسول

 

گر نگشته‌ ستند فتنه بر جهان از دین حق

 

چون جهانند و طلب گار جهانند، ای رسول؟

 

از قوی عهدی که کردی بر همه روز غدیر

 

چون خر از نشتر جهانند و رمانند، ای رسول

 

سود دنیا را همی جویند و نندیشند هیچ

 

گرچه از دین و شریعت بر زیانند، ای رسول

 

چون زمان داده است تا محشر خدای ابلیس را

 

جمله قومش بر امید آن زمانند، ای رسول

 

زانکه خان دوستی دیو شد دل شان همه

 

دشمنان اهل بیت و خاندانند، ای رسول

 

این مسلمانان به نام، از کشتن اولاد تو

 

چون جهودان نیز پیغمبر کشانند، ای رسول

 

روی گرداننده از پاکیزه فرزندان تو

 

کور و گمره بر طریق این و آنند، ای رسول

 

بی‌گمان چون بر وصی و اولاد او دشمن شدند

 

بر تو ای خیرالبشر پس بی گمانند، ای رسول

 

چون خروسان بر زدن دعوی کنند اینها ولیک

 

وقت حجت پر کنیده ماکیانند، ای رسول

 

چون فقیهان خوانم اینها را، که علم فقه را

 

جز که از بهر ریاست می‌نخوانند، ای رسول؟

 

بر زبان هر کو براند نام فرزندان تو

 

چون مرا از خان و مان او را برانند، ای رسول

 

وز طمع در جامگی و خوردن مال یتیم

 

مانده بر درگاه میر و شاه و خانند، ای رسول

 

هر که زیشان چیزکی پرسد ز علم فقه ازو

 

بر امید ساخته زنبیل و خوانند ای رسول

 

پر لجاجند از مذاهب تا چو آید میزبان

 

بر طریق و مذهب این میزبانند، ای رسول

 

چشم دل در پیش حق می‌باز نتوانند کرد

 

وز جهالت جان به باطل برفشانند،ای رسول

 

آز آن فرعون دورت جاودان آورد خلق

 

امت فرعون دور و جاودانند، ای رسول

 

جاودان را امتند و نیستند آگاه ازان

 

جادوان اندر عذاب جاودانند، ای رسول

 

از مصیبت‌های فرزندان تو چون بشنوند

 

زان شنودن بخت بد را شادمانند، ای رسول

 

دوستان خاندان اندر میان دشمنان

 

همچو میوه ي خوش به برگ اندر نهانند،ای رسول

 

عهد فرزندانت را تعویذ گردن کرده‌اند

 

تا بدان ز ابلیس دور اندر امانند، ای رسول

 

مؤمنان چون تشنگانند و امامان زمان

 

ابر رحمت را بر ایشان آسمانند، ای رسول

 

رحمت ایزد توی بر خلق و، فرزندان تو

 

همچو تو بر ما رحیم و مهربانند، ای رسول

 

دوستان اهل بیت تو به نور علمشان،

 

چون به قیمت زر، به حکمت داستانند،ای رسول

 

چون وصی را رد کرده ‌ستند امت بیشتر

 

از پس بهمان و شاگرد فلانند، ای رسول؟

 

جز که ما را نیست معلوم این که فرزندان تو

 

خازن علمند و گنجور قرانند، ای رسول

 

دیوان اشعار ناصرخسرو - قصیده شماره ۱۴۶

 

 

 

غدير در شعر ناصر خسرو 3

پشتم قوی به فضل خدای است و طاعتش

 

تا دررسم مگر به رسول و شفاعتش

 

پیش خدای نیست شفیعم مگر رسول

 

دارم شفیع پیش رسول آل و عترتش

 

با آل او روم سوی او هیچ باک نیست

 

برگیرم از منافق ناکس شناعتش

 

دین خدای ملک رسول است و، خلق پاک

 

امروز امتان رسولند و رعیتش

 

گر سوی آل مرد شود مال او چرا

 

زی آل او نشد ز پیمبر شریعتش؟

 

بر بندهٔ تو طاعت تو نیست نیم از انک

 

پیغمبر تو راست ز طاعت بر امتش

 

گفتت که بنده را تو به بی‌طاعتی مکش

 

وانگه نکشتت ار تو نبودی به طاعتش

 

اندر حمایتی تو ز پیغمبر خدای

 

مشکن حمایتش که بزرگ است حمایتش

 

پیغمبر است پیش رو خلق یکسره

 

کز قاف تا به قاف رسیده است دعوتش

 

آل پیمبر است تو را پیش رو کنون

 

از آل او متاب و نگه‌دار حرمتش

 

فرزند اوست حرمت او چون ندانیش

 

پس خیره خیر امید چه داری به رحمتش؟

 

آگه نه‌ای مگر که پیمبر کرا سپرد

 

روز غدیر خم ز منبر ولایتش؟

 

آن را سپرد کایزد مر دین و خلق را

 

اندر کتاب خویش بدو کرد اشارتش

 

آن را که چون چراغ بدی پیش آفتاب

 

از کافران شجاعت پیش شجاعتش

 

آن را که همچو سنگ سر مره روز بدر

 

در حرب همچو موم شد از بیم ضربتش

 

آن را که در رکوع غنی کرد بی سؤال

 

درویش را به پیش پیمبر سخاوتش

 

آن را که چون دو نام نهادش رسول حق

 

امروز نیز دوست سوی خلق کنیتش

 

آن را که هر شریفی نسبت بدو کنند

 

زیرا که از رسول خدای است نسبتش

 

آن را که کس به جای پیمبر جز او نخفت

 

با دشمنان صعب به هنگام هجرتش

 

آن را که مصطفی، چو همه عاجز آمدند،

 

در حرب روز بدر بدو داد رایتش

 

شیری، مبارزی، که سرشته است کردگار

 

اندر دل مبارز مردان محبتش

 

در حربگه پیمبر ما معجزی نداشت

 

از معجزات نیز قوی‌تر ز قوتش

 

قسمت نشد به خلق درون دوزخ و بهشت

 

بر کافر و مسلمان الا به قسمتش

 

در بود مر مدینه‌ ي علم رسول را

 

زیرا جز او نبود سزای امانتش

 

گر علم بایدت به در شهر علم شو

 

تا بر دلت بتابد نور سعادتش

 

او آیت پیمبر ما بود روز حرب

 

از ذوالفقار بود و ز صمصام آیتش

 

گنج خدای بود رسول و، ز خلق او

 

گنج رسول خاطر او بود و فکرتش

 

هر کو عدوی گنج رسول است بی گمان

 

جز جهل و نحس نیست نشان سلامتش

 

شیر خدای را چو مخالف شود کسی

 

هرگز مکن مگر به خری هیچ تهمتش

 

 

هرک آفت خلاف علی بود در دلش

 

تو روی ازو بتاب و بپرهیز از آفتش

 

لیکن چو حرمت تو بدارد تو از گزاف

 

مشکن، ز بهر حرمت اسلام، حرمتش

 

...

 

منت خدای را که به وجود امام حق

 

بشناختم به حق و یقین و حقیقتش

 

آن بی قرین ملک که جز او نیست در جهان

 

کز ملک دیو یکسره خالی است ملکتش

 

دیوان اشعار ناصرخسرو - قصیده شماره ۱۲۲

 

 

 

غدير در شعر ناصر خسرو 2

بیاویزد آن کس به غدر خدای

 

که بگریزد از عهد روز غدیر

 

چه گوئی به محشر اگر پرسدت

 

از آن عهد محکم شبر با شبیر؟

 

گر امروز غافل توی همچنین

 

بر این درد فردا بمانی حسیر

 

وگر پند گیری زحجت، به حشر

 

تو را پند او بس بود دستگیر

 

دیوان اشعار ناصرخسرو - قصیده شماره ۱۰۶

 

غدير در شعر ناصر خسرو

روزی که خطبه کرد نبی بر سر غدیر

 

دست علی گرفت و بدو داد جای خویش

 

گر دست او گرفت تو جز دست او مگیر

 

ای ناصبی اگر تو مقری بدین سخن

 

حیدر امام توست و شبر وانگهی شبیر

 

 شبر : امام حسن عليه السلام / شبير : امام حسين عليه السلام

 

ور منکری وصیت او را به جهل خویش

 

پس خود پس از رسول نباید تو را سفیر

 

علم علی نه قال و مقال است عن فلان

 

بل علم او چو در یتیم است بی‌نظیر

 

اقرار کن بدو و بیاموز علم او

 

تا پشت دین قوی کنی و چشم دل قریر

 

آب حیات زیر سخن‌های خوب اوست

 

آب حیات را بخور و جاودان ممیر

 

پندیت داد حجت و کردت اشارتی

 

ای پور، بس مبارک پند پدر پذیر

 

 ديوان قصايد ناصر خسرو - قصيده‌ي ۹۷

کعبه ی دل

کعبه ی دل

 

 

گه احرام، روز عید قربان

 

 

سخن میگفت با خود کعبه، زینسان

 

که من، مرآت نور ذوالجلالم

 

عروس پرده ی بزم وصالم

 

مرا دست خلیل الله برافراشت

 

خداوندم عزیز و نامور داشت

 

نباشد هیچ اندر خطه ی خاک

 

 

مکانی همچو من، فرخنده و پاک

 

 

چو بزم من، بساط روشنی نیست

 

 

چو ملک من، سرای ایمنی نیست

 

 

بسی سرگشته ی اخلاص داریم

 

 

بسی قربانیان خاص داریم

 

 

اساس کشور ارشاد، از ماست

 

 

بنای شوق را، بنیاد از ماست

 

 

چراغ این همه پروانه، مائیم

 

 

خداوند جهان را خانه، مائیم

 

 

پرستشگاه ماه و اختر، اینجاست

 

 

حقیقت را کتاب و دفتر، اینجاست

 

 

در اینجا، بس شهان افسر نهادند

 

 

بسی گردن فرازان، سر نهادند

 

 

بسی گوهر، ز بام آویختندم

 

 

بسی گنجینه، در پا ریختندم

 

 

بصورت، قبله ی آزادگانیم

 

 

بمعنی، حامی افتادگانیم

 

 

کتاب عشق را، جز یک ورق نیست

 

 

در آن هم، نکته‌ای جز نام حق نیست

 

 

مقدس همتی، کاین بارگه ساخت

 

 

مبارک نیتی، کاین کار پرداخت

 

 

درین درگاه، هر سنگ و گل و کاه

 

 

خدا را سجده آرد، گاه و بیگاه

 

 

«انا الحق» میزنند اینجا، در و بام

 

 

ستایش می‌کنند، اجسام و اجرام

 

 

در اینجا، عرشیان تسبیح خوانند

 

 

سخن گویان معنی، بی زبانند

 

 

بلندی را، کمال از درگه ماست

 

 

پر روح‌الامین، فرش ره ماست

 

 

در اینجا، رخصت تیغ آختن نیست

 

 

کسی را دست بر کس تاختن نیست

 

 

نه دام است اندرین جانب، نه صیاد

 

 

شکار آسوده است و طائر آزاد

 

 

خوش آن استاد، کاین آب و گل آمیخت

 

 

خوش آن معمار، کاین طرح نکو ریخت

 

 

خوش آن درزی، که زرین جامه‌ام دوخت

 

 

خوش آن بازارگان، کاین حله بفروخت

 

 

مرا، زین حال، بس نام‌آوریهاست

 

 

بگردون بلندم، برتریهاست

 

 

بدوخندید دل آهسته، کای دوست

 

 

ز نیکان، خود پسندیدن نه نیکوست

 

 

چنان رانی سخن، زین توده ی گل

 

 

که گوئی فارغی از کعبه ی دل

 

 

ترا چیزی برون از آب و گل نیست

 

 

مبارک کعبه‌ای مانند دل نیست

 

 

ترا گر ساخت ابراهیم آذر

 

 

مرا بفراشت دست حی داور

 

 

ترا گر آب و رنگ از خال و سنگ است

 

 

مرا از پرتو جان، آب و رنگ است

 

 

ترا گر گوهر و گنجینه دادند

 

 

مرا آرامگاه از سینه دادند

 

 

ترا در عیدها بوسند درگاه

 

 

مرا بازست در، هرگاه و بیگاه

 

 

ترا گر بنده‌ای بنهاد بنیاد

 

 

مرا معمار هستی، کرد آباد

 

 

ترا تاج ار ز چین و کشمر آرند

 

 

مرا تفسیری از هر دفتر آرند

 

 

ز دیبا، گر ترا نقش و نگاریست

 

 

مرا در هر رگ، از خون جویباریست

 

 

تو جسم تیره‌ای، ما تابناکیم

 

 

تو از خاکی و ما از جان پاکیم

 

 

ترا گر مروه‌ای هست و صفائی

 

 

مرا هم هست تدبیری و رائی

 

 

درینجا نیست شمعی جز رخ دوست

 

 

وگر هست، انعکاس چهره ی اوست

 

 

ترا گر دوستدارند اختر و ماه

 

 

مرا یارند عشق و حسرت و آه

 

 

ترا گر غرق در پیرایه کردند

 

 

مرا با عقل و جان، همسایه کردند

 

 

درین عزلتگه شوق، آشناهاست

 

 

درین گمگشته کشتی، ناخداهاست

 

 

بظاهر، ملک تن را پادشائیم

 

 

بمعنی، خانه ی خاص خدائیم

 

 

درینجا رمز، رمز عشق بازی است

 

 

جز این نقشی، هر نقشی مجازی است

 

 

درین گرداب، قربانهاست ما را

 

 

بخون آلوده، پیکانهاست ما را

 

 

تو، خون کشتگان دل ندیدی

 

 

ازین دریا، بجز ساحل ندیدی

 

 

کسی کاو کعبه ی دل پاک دارد

 

 

کجا ز آلودگیها باک دارد

 

 

چه محرابی است از دل با صفاتر

 

 

چه قندیلی است از جان روشناتر

 

 

خوش آن کو جامه از دیبای جان کرد

 

 

خوش آن مرغی، کازین شاخ آشیان کرد

 

 

خوش آنکس، کز سر صدق و نیازی

 

 

کند در سجدگاه دل، نمازی

 

 

کسی بر مهتران، پروین، مهی داشت

 

 

که دل چون کعبه، زالایش تهی داشت

 

 

 پروین اعتصامی

 

دیوان اشعار

 

 

 

 

سرتا پا غلط

 

 ما کتاب کهنه ای هستیم سرتا پا غلط

خواندنی ها را سراسر خوانده ایم  امّا غلط

 

سال ها تدریس  می کردم  خطا را با خطا

سال ها تصحیح می کردم غلط را با غلط

 

بی خبر بودم دریغا از اصول الدین عشق

خط غلط، انشا غلط،  دانش غلط،  تقوی غلط

 

دین اگر این است بی دینان ز ما  مؤمن ترند

این مسلمانی ست آخر؟ لا غلط، الّا غلط ؟

 

روز اوّل درس مان دادند: یک دنیا فریب

روز آخر مشق ما این بود: یک عقبی غلط

 

گفتنی ها را یکایک هر چه باد و هر چه بود

شیخنا فرمود، امّا یا خطا شد یا غلط

 

گفتم از فرط غلط ها دفتر دل شد سیاه

گفت می دانم، غلط داریم آخر تا غلط

 

روی هر سطری که خواندیم از کتاب سرنوشت

دیدۀ من یک غلط می دید و او صدها غلط

 

یا رب از تو مغفرت زیباست از ما اعتراف

یا رب از تو مرحمت می زیبد و از ما غلط

 

 

انتظار

 دلا تا باغ سنگي، در تو فروردين نخواهد شد
به روز مرگ، شعرت، سورة ياسين نخواهد شد

فريبت مي‌دهند اين فصل‌ها، تقويم‌ها گل‌ها
از اسفند شما پيداست، فروردين نخواهد شد!

مگر در جستجوي ربّناي تازه‌اي باشيم
وگرنه صد دعا زين دست، يك نفرين نخواهد شد

مترسانيدمان از مرگ، ما پيغمبر مرگيم
خدا با ما كه دلتنگيم، سرسنگين نخواهد شد

به مشتاقان آن شمشير سرخ شعله‌ور در باد،
بگو تا انتظار اين است، اسبي زين نخواهد شد!

پیامی برای گل نرگس

نسیما جانب بستان گذر کن
بگو آن نازنین شمشاد ما را
به تشریف قدوم خود زمانی
مشرف کن خراب آباد ما را

 
ابوسعید ابوالخیر

خدایا فقط تو ...

خداوندا بگردانی بلا را      ز آفتها نگه داری تو ما را

 ابوسعید ابوالخیر

خواهی آمد ای سوار سبز پوش لحظه هایم را بهاری می کنی

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم
این که می‌گویند آن خوشتر ز حسن
یار ما این دارد و آن نیز هم
یاد باد آن کو به قصد خون ما
عهد را بشکست و پیمان نیز هم
دوستان در پرده می‌گویم سخن
گفته خواهد شد به دستان نیز هم
چون سر آمد دولت شب‌های وصل
بگذرد ایام هجران نیز هم
هر دو عالم یک فروغ روی اوست
گفتمت پیدا و پنهان نیز هم
اعتمادی نیست بر کار جهان
بلکه بر گردون گردان نیز هم
عاشق از قاضی نترسد می بیار
بلکه از یرغوی دیوان نیز هم
محتسب داند که حافظ عاشق است
و آصف ملک سلیمان نیز هم
 

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد

راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با او رطل گران توان زد
بر آستان جانان گر سر توان نهادن
گلبانگ سربلندی بر آسمان توان زد
قد خمیده ما سهلت نماید اما
بر چشم دشمنان تیر از این کمان توان زد
در خانقه نگنجد اسرار عشقبازی
جام می مغانه هم با مغان توان زد
درویش را نباشد برگ سرای سلطان
ماییم و کهنه دلقی کآتش در آن توان زد
اهل نظر دو عالم در یک نظر ببازند
عشق است و داو اول بر نقد جان توان زد
گر دولت وصالت خواهد دری گشودن
سرها بدین تخیل بر آستان توان زد
عشق و شباب و رندی مجموعه مراد است
چون جمع شد معانی گوی بیان توان زد
شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست
گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد
حافظ به حق قرآن کز شید و زرق بازآی
باشد که گوی عیشی در این جهان توان زد
 

برای مهدی فاطمه ( علیهما السلام ) : به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد

به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
تو را در این سخن انکار کار ما نرسد
اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده‌اند
کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد
به حق صحبت دیرین که هیچ محرم راز
به یار یک جهت حق گزار ما نرسد
هزار نقش برآید ز کلک صنع و یکی
به دلپذیری نقش نگار ما نرسد
هزار نقد به بازار کائنات آرند
یکی به سکه صاحب عیار ما نرسد
دریغ قافله عمر کان چنان رفتند
که گردشان به هوای دیار ما نرسد
دلا ز رنج حسودان مرنج و واثق باش
که بد به خاطر امیدوار ما نرسد
چنان بزی که اگر خاک ره شوی کس را
غبار خاطری از ره گذار ما نرسد
بسوخت حافظ و ترسم که شرح قصه او
به سمع پادشه کامگار ما نرسد

حافظ - غزل ۱۵۶
 

آیا محبت همیشه کارساز است ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

به علت بارش بی وفایی، جاده عشق لغزنده است، لطفا با محبت حركت كنید .

پرواز بیاموز

هميشه رفتن رسيدن نيست ولي براي رسيدن بايد رفت .

در بن بست هم راه آسمان باز است پرواز بياموز

گدایی عشق آره یا نه ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

هيچ وقت عشق رو گدايي نکنید . چون چيز خوب رو به گدا نمي دهند . 

اعصابت خرابه ها !!!!!!!!!

اگرمی خواهید دیگران را دیوانه کنید ....

1.قبل از شروع امتحان از اطرافيانتان چند تا سوال پيچيده که در پاورقي بوده بپرسيد... بعد وقتي همه رو به جون هم انداختيد با خيال راحت براي امتحان تمرکز کنيد...

2-وقتي زنگ آيفون را مي زنيد و در را برايتان باز مي کنند دو - سه با زنگ بزنيد و بگوييد : ممنون !!!! باز شد !!!!!!

3.وقتي مي خواهيد تلویزون رو خاموش کنيد صداشو تا آخرين شماره ببريد بالا تا نفر بعدي که مياد روشن کنه برق ازسرش بپره

 

انرژي هسته اي حق مسلم ماست

سلام . خوبي ؟ چه خبرا ؟ ديشب خوابت رو ديدم . با هم سوار تايتانيك بوديم . داشتيم باهم حرف ميزديم كه يهو صدايه وحشتناكي اومد و كشتي تكوني شديد خورد . تو پرت شدي توي آب ... من دويدم و همه رو خبر كردم ... ناجيا اومدن و با سختي تو رو نجات دادن . وقتي به هوش اومدي بهم لبخند زدي . اشاره كردي كه سرمو بيارم نزديك لبت .... و وقتي من اينكارو كردم آروم تو گوشم گفتي : انرژي هسته اي حق مسلم ماست

دیروز به تاریخ پیوست

ارزش يک سال را دانش آموزي که مردود شده

مي داند

ارزش يک ماه را مادري که فرزندي نارس به دنيا

آورده مي داند

ارزش يک هفته را سردبير يک هفته نامه مي داند

ارزش يک ساعت را عاشقي که انتظار معشوق را

مي کشد می داند

ارزش يک دقيقه را شخصي که از قطار جا مانده

می داند 

و ارزش يک ثانيه را آنکه از تصادفي مرگبار جان

 به در برده مي داند .

هر لحظه گنج بزرگي است .

گنجتان را مفت از دست ندهيد .

باز به خاطر بياوريد که زمان به خاطر هيچکس

منتظر نمي ماند .

ديروز به تاريخ پيوست

 

اي نخبه كه قدر تو را كسي نمي داند

ماهي تو كه بر بام شكوه آمده است

آئينه ز دستت به ستوه آمده است

خورشيد اگر محو تماشاي تو نيست

دلگير مشو ز پشت كوه آمده است

تر جمه صورت تست های کنکوری

ما هو الصحیح عن کلمه ..........؟

کدام گزینه درباره کلمه ......درست می باشد؟

　

ما هی العبارة الصحیحة و الکالمة؟

کدام گزینه جمله درست و کامل را نشان می دهد؟

.

.

.　

ادامه نوشته

معنی صورت سؤالات عربی کتاب های درسی

أعرب: ترکیب کنید

أجبْ : پاسخ بدهید

أکملْ: کامل کنید

أکتب: بنویسید

.

.

.

ادامه نوشته

زندگاني امام حسين (ع) 1

امام حسين(ع)

 

ابو عبد اللّه حسين بن على بن ابى طالب(ع)، امام سوم از ائمه اثنى عشر(ع)و پنجمين معصوم از چهارده معصوم(ع)است .فرزند دوم على بن ابى طالب(ع) و حضرت فاطمه(ع)در سوم شعبان سال چهارم  هجرى در مدينه منوره به دنيا آمد.مدت حملش را شش ماه و ده روز نوشته‏اند.تفاوت سن او با برادر بزرگترش امام حسن(ع)كمتر از يك سال بود و ...

ادامه نوشته

زندگاني امام حسين(ع) 2

هنگامى كه معاويه در سال 56 ه.ق. تصميم گرفت كه پسرش يزيد را جانشين خود سازد و در زمان حيات خود براى او از مردم بيعت بگيرد تا مخالفى برايش نماند، از جمله كسانى كه بيعت ايشان بسيار مهم شمرده مى‏شد، امام حسين(ع)و عبد اللّه بن زبير و عبد اللّه بن عمر بودند.اين اشخاص در موقعيتى قرار داشتند كه محل توجه عموم و در نظر عامه شايسته وصول به مقام خلافت بودند و ...

ادامه نوشته

راهب و زن بدکاره

راهبی در نزدیکی معبد زندگی می کرد . در خانه روبرویش , یک روسپی اقامت داشت !  راهب که می دید مردان زیادی به آن خانه رفت و آمد دارند ,تصمیم گرفت با او صحبت کند . زن را سرزنش کرد : تو بسیار گناهکاری . روز وشب به خدا بی احترامی می کنی . چرا دست از این کار نمی کشی ؟ و...

ادامه نوشته

حجاب تاج بندگی خدا بر سر زنان مسلمان

نمى‏دانید؛ واقعاً نمى‏دانید چه لذتى دارد وقتى سیاهى چادرم، دل مردهایى كه چشمشان به دنبال خوش‏رنگ‏ترین زن‏هاست را مى‏زند. 

 نمى‏دانید چقدر لذت‏بخش است وقتى ...

ادامه نوشته

نماز یا نیاز

گويند که ابراهيم ادهم چهارده سال تمام پياده سفر کرد تا به خانه کعبه رسيد. او در اين مدت، دو رکعت نماز مي خواند و قدمي بر مي داشت و مي گفت:" اگر اين راه را با قدم ميروند، من به ديده ميروم" وقتي ابراهيم ادهم به مکه رسيد، خانه کعبه را نديد و با خود گفت:" اين ديگر چه حادثه اي ست؟ شايد به چشم من آسيبي رسيده است."در همين فکر بود که ندايي به گوش رسيد:" چشم تو آسيبي نديده است.خانه کعبه به استقبال بانويي رفته است که به سوي مکه مي آيد."

ابراهيم گفت: اين کدام زن است که چنين مقامي دارد؟". ناگهان رابعه* راديد که عصا زنان مي آمد و همين که نزديک شد، خانه کعبه به جايگاه خود بازگشت.ابراهيم فرياد زد" اي رابعه! اين چه شوري است که در جهان انداختي؟"رابعه گفت:" تو شور در جهان انداختي که چهارده سال رنج کشيدي تا به خانه خدا رسيدي."ابراهيم گفت:" آري، من چهارده سال در اين راه مشغول نماز بودم، اما در حيرتم که چرا مقام تو را نيافتم؟"رابعه گفت:" زيرا تو در نماز بودي و من در نياز"

* رابعه عارفه جليل القدري بود که سال 135 در بيت المقدس درگذشت.

 

* برگرفته از تذکره الاولياي عطار نيشابوري

 

منبع : فرشته مهر

کشیش و خرس

کشیشی در یک صبح به قصد شکار حرکت کرد .بعد از ساعتی چند کبک با تفنگ خود زد . در راهش به سوی مقصد ، با یک خرس خاکستری روبرو شد . کشیش هیجان زده از درختی بالا رفت و چشمانش را به سوی آسمان دوخت و گفت : ای خدا ! آیا تو دانیال را از کمینگاه شیر نجات ندادی ؟ همچنین یونس را از شکم نهنگ ؟ آه ! خدایا استدعا میکنم مرا هم نجات بده ! ولی خدایا ، اگر نمی توانی به من کمک کنی ! لطفا به آن خرس هم کمک نکن!!

 

 منبع : فرشته مهر

 

 

سلام ..... آغاز دیدار

در شگفتم که

 

سلام آغاز هر دیداریست

 

ولی در نماز پایان است

 

شاید این بدان معناست که

 

پایان نماز آغاز یک دیدار است ...